και τράβηξε για το φεγγάρι ο Ντύλαν Τόμας...

Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι, περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα

Φοβισμένοι, αφήνοντας τις λέξεις μας να είναι τρυφερές

Από φόβο μήπως ξυπνήσουμε τις κουρούνες,

Από φόβο μήπως έρθουμε

Αθόρυβα μέσα σ’ έναν κόσμο φτερών και κραυγών.

Αν ήμασταν παιδιά, ίσως να σκαρφαλώναμε,

Θα πιάναμε τις κουρούνες να κοιμούνται, και δεν θα σπάγαμε ούτε κλαράκι,

Και, μετά το μαλακό ανέβασμα,

Θα τινάζαμε τα κεφάλια μας πιο πάνω απ’ τα κλαριά

Για να θαυμάσουμε την τελειότητα των άστρων.

Πέρα απ’ τη σύγχυση, όπως συμβαίνει συνήθως,

Και τον θαυμασμό για όσα ο άνθρωπος γνωρίζει,

Πέρα απ’ το χάος θα ‘ρχόταν η μακαριότητα.

Αυτό, τότε, είναι ομορφιά, είπαμε,

Παιδιά που με θαυμασμό κοιτάζουν τ’ αστέρια,

Είναι ο σκοπός και το τέλος.

Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι, περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα.

εγώ θα σου μιλώ με τα τραγούδια μου......

ένα τραγούδι για τον Γ.

καλό ταξίδι Χιουρέμ.....

Aγριμι
Σαν τους ερωτες
του καλοκαιριου...
που κρατουν
μονο για λιγο...

Αγριμι
Παρεα με σκιες
και φαντασματα
Σιωπες και κραυγες
λυτρωσης

Αγριμι
Τα λουλουδια σαπιζουν
μερα με τη μερα...
Πανω στο φερετρο μου
33 μαυρα τριανταφυλλα

Αγριμι
Στο περιθωριο της κοινωνιας
Απο την ακρη της πολης
να χαζευω το πληθος
που βραζει
μεσα στη χαρμολυπη του.

Αγριμι παρεα με αγριμια.
Ζουμε μονο με τους "απεναντι"
απολαμβανοντας τη παρακμη
και τη ματαιοδοξια
μιας ανυπαρκτης δοξας...

Η Πόλις.....

τα υπέροχα πλάσματα.....η φίλη μου η Λ.

δεν ξέρω τι με οδήγησε στην συγγραφή.......τα δικά μου χαζά ανεμοσκορπίσματα....τα χθεσινά ποτά με την φίλη μου την Λ. στο friday's των Αμπελοκήπων.....η ανάγκη να επιβεβαιώνομαι.....
η σπαρίλα που με συνείδηση, της δημιουργώ ελεγείες....το όμορφο κυριακάτικο πρωινό ξύπνημα....που κάποιοι τρέχουν στις παρελάσεις...ενώ εγώ σαν ξεθωριασμένο αριστερό είδωλο στέκω μπροστά σε μια οθόνη αρνούμενη πεισματικά στην εθνοσύνη να μαζοποιηθώ...

Η Λ. λοιπόν.........
Γεράσαμε φιλενάδα....15 χρόνια...τι να θυμηθώ.....από βραδιές ποίησης....μέχρι τελετές Βουντού....για να γυρίσει πίσω ο Μ.
Χθες χάρηκα για σένα, ήσουνα η παλιά Λ.....η freek γιάπισσα φίλη μου,ασυμβίβαστη και αυτοκαταστροφική....όπως πάντα...
Και τώρα να,πάλι μαζί, να καταστρώνουμε σχέδια για τον Α.......και αύριο πάλι μαζί.....θα καταστρώνουμε σχέδια για τον Α.....
και τώρα περιμένεις sms για το el grecko......και ξέρεις ότι θα αργήσω ν΄απαντήσω.....θα απαντήσω άραγε?.....είναι κι ο Δημήτρης που έχω στήσει.....τι τραβάμε κι εμείς τα υπέροχα πλάσματα....
anyway.....σε ξενέρωτα αγγλικά...

Θα 'μαι πάντα δίπλα σου Λενάκι.....άσε που σου ΄χω τάξει και κουμπαριά....(τον Α....(το γλυκό σου τρίποδο) δεν θα τον ρωτήσουμε).
Έτσι είναι φιλενάδα.....και τα 4.400 ή η Κ. δεν μας πτοούν.....στην ουσία....δεν μας καίγεται καρφί.
Λοιπόν φιλενάδα.....αν σε στήσω.....θα σε στήσω?.....θα φταίει ο Δημήτρης και η γλυκειά φωνή του.....εσύ όμως θα ξέρεις.....
είσαι και είμαι δύο υπέροχα πλάσματα....ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα.....και το θείον είναι που
γνωριστήκαμε..........(κάποια φαεινή ιδέα θα κατεβάσω πάλι.....μην φοβάσαι).

μια mini αυτοβιογραφία...

Η νύχτα ξέρει και φοβάται, μας αγαπάει, μας λυπάται
Μαζί μας πίνει, ξενυχτάει και το πρωί για ύπνο πάει
Η νύχτα θέλει ν' αγαπιέται και από έρωτα χτυπιέται
Καπνίζει, βρίζει και διαβάζει, κλαίει σαν παιδί κι αναστενάζει

Η νύχτα παίζει και κιθάρα και μένει πάντα από τσιγάρα
Γράφει τραγούδια και ζηλεύει, γυρνάει στους δρόμους κι αλητεύει
Η νύχτα ντύνεται γυναίκα και ξεκινάει κατά τις δέκα
Τους άλλους βάζει να τα σπάνε και τα πληρώνει όσα και να ναι

Η νύχτα κάνει απιστίες και παίρνει μέρος σε ληστείες
Βάζει μια βόμβα στην Κυψέλη κι ύστερα λέει ότι θέλει
Η νύχτα ότι και να γίνει, αναλαμβάνει την ευθύνη
Κι αυτός που ξέρει τι συμβαίνει, ζει με τη νύχτα και σωπαίνει