Τελικά το αποφάσισα....πέρα από τους όποιους ενδοιασμούς μου (βλέπε Λαζόπουλος....βλέπε Ματσούκα....βλέπε κριτικές του κινήματος των πανσόφων παντογνώστεων της ποιότητας)
βρέθηκα χθες στο κατάμεστο Αθήναιον για να παρακολουθήσω το El Greco.
Δομήνικος Θεοτοκόπουλος......η αλήθεια είναι ότι αν και αγαπώ την ζωγραφική.....ποτέ μου δεν μνημόνευα σαν ιερό τέρας τον El Greco....εξάλλου δεν ανήκω σε ΄κείνους που ηρωποιούν καταγωγές....άσε που το μόνιμο φόντο στον καμβά του (Ιησούς και τα σχετικά) δεν με ενέπνεε....
Δεν ξέρω κατά πόσον η ταινία βασίζεται στην αληθινή του ζωή.....(πιστεύω δε, πως αν έτσι έζησε ο Θεοτοκόπουλος......θα ήταν κι αυτός ένα πόστερ στο φοιτητικό μου δωμάτιο σαν τον Che...ένα χιλιοτυπωμένο σιδερότυπο σε μπλουζάκια οραματιστών εφήβων, και όχι απλά ο καλύτερος Έλληνας ζωγράφος της Ισπανίας).....όμως κάνοντας αργότερα το βράδυ μια έρευνα στον κυβερνοχώρο....είδα πολλές αλήθειες όσον αφορά τουλάχιστον τον αντικομφορμισμό του.
Ακόμη και οι πίνακές του στην οθόνη του pc είχαν μια άλλη διάσταση.....σχεδόν θεική...(λέτε να φταίει η συγκλονιστική ερμηνεία της Ματσούκα? - κάθε ρόδο κι ένα αγκάθι- πιο χάλια κι από ότι περίμενα)...ανήκω πλέον στις θαυμάστριες του Θεοτοκόπουλου....(βρε τι κάνει....μια ταινία...που δεν θα διεκδικήσει και μια θέση στο πάνθεον της 7ης τέχνης).
Όσον αφορά τώρα τους ηθοποιούς....πιστεύω ότι ο Nick Asdon ήταν η καλύτερη επιλογή για τον ρόλο του ασυμβίβαστου αναρχικού καλλιτέχνη των Κρητών...ο δε Ισπανός παπάς αλλά και η Χερόνυμα συγκλονιστικοί....(τυχαίο που δεν είναι πατριώτες μας?) . Αξίζει όμως να σταθώ και στην μικρή ερμηνεία του Μουστάκα (απλά υπέροχος) και εντάξει...ναι...θα το πω...
αυτός ο μαλάκας ο Λαζόπουλος.....έχει ταλέντο γαμώτο μου.....η δε ακατονόμαστη αν ήταν μουγγή...θα ήταν πιο υποφερτή...αλλά όπως προείπα...κάθε ρόδο κι ένα αγκάθι...
Και είναι ρόδο για μένα η ταινία του Σμαραγδή....γιατί δεν με απασχόλησαν τα κακά εφέ....ή οι εναλλαγές της γλώσσας σε άσχετες σκηνές...ή....ή....ή...τόσα που θα πουν οι αργόσχολοι ειδήμονες της τέχνης....αλλά το ότι μου χάρισε ένα ευχάριστο βράδυ....και στάθηκε έναυσμα να γνώρισω έναν καλλιτέχνη.....που βλέποντας τώρα τους πίνακές του διακρίνω έναν αντικομφορμισμό....και ξεχωρίζω το φως από το σκοτάδι.
(Ας μην αναφερθώ στην θεσπέσια μουσική του Βαγγέλη.....)
Υ.Γ. Μια ερασιτεχνική κρίση.....δείτε το.
1 σχόλιο:
Συμφωνώ απόλυτα με την κριτική σας δεσποινίς... Εκτός από μία σας παρατήρηση.. Η Δήμητρα Ματσούκα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, έπαιξε όπως ακριβώς έπρεπε να παίξει: Αφαιρετικά, υποδυόμενη μια απλή νέα γυναίκα που ερωτεύτηκε έναν νέο, όμορφο και διάσημο καλλιτέχνη... Και πάνω απ' όλα ατίθασο Κρητικό, γιό αρχηγού των ανταρτών... Το απαγορευμένο και το άπιαστο, είναι πολύ ελκυστικό για κάθε άνθρωπο.. Όπως για παράδειγμα, οι μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις! Δεν συμφωνείτε;
Δημοσίευση σχολίου